want simpel is veel leuker!
simple thoughts persoonlijk pulsed rf
Persoonlijk

Persoonlijk: trap vallen, zenuwpijn en Pulsed RF

Bijna 10 maanden geleden ging het een beetje mis: ik viel van de trap. Van de tweede tree van boven, helemaal naar beneden. Normaal houdt je daar alleen een blauwe kont aan over, die ik natuurlijk ook had, maar helaas kwam ik ook een schroef tegen onderweg…

Net wonend in ons huisje en nog druk aan het klussen. Dat was de reden van die stomme schroef in het trapgat. In de vouw van mijn rechter hand onder de pink lag mijn halve hand open, het bloed spoot er gezellig uit en het tintelde als een gek. Gelukkig wonen we dichtbij het ziekenhuis en omdat ik half flauw viel was ik snel aan de beurt. Het moest gehecht worden.

Toen de wond eenmaal mooi genezen was en mijn blauwe kont al lang verdwenen was, bleef ik heel veel pijn houden aan mijn hand en vooral aan het litteken en de pink. Ik had niet veel kracht en het was vanaf het litteken tot aan het puntje van mijn pink constant aan het slapen. Een beschadigde zenuw, kreeg ik te horen, wat erg lang gaat duren. Dolletjes en dat terwijl ik rechtshandig ben en verwacht had met een paar weken weer aan het werk te kunnen.

Een ongeluk zit echt in een klein hoekje of traptrede, mijn tip? Als je valt, probeer je niet vast te houden aan een schroef, die helpen je niet zo goed als je zou denken 😉

Aangezien ik niet zo’n thuiszitter ben, graag 100% wil werken en weer een gezonde hand wil hebben ben ik zelf op zoek gegaan. Zo ben ik bij een speciale handenfysio terecht gekomen. Ik wist niet eens dat die bestonden, hihi. Fysio deed mij erg pijn, maar door haar kan ik weer heel veel met mijn hand qua beweging en kracht. In de afgelopen maanden zijn we zo veel vooruit gegaan!

Het probleem was alleen dat de pijn steeds erger werd en dat ik daardoor echt doodop was. Werken lukt wel, maar niet hele dagen en rond 8 of 9 uur ’s avonds val ik gewoon in slaap, waar dat eerder 11/12 uur was. Het allerleukste is nog wel dat je dan ook niet doorslaapt tot de volgende dag, dus van extra nachtrust is er ook geen sprake.

Zo merk je pas hoe “onthand” je bent als je een hand niet of minder goed kunt gebruiken. Bloggen is voor mij goed vooruit werken en hulptroepen inschakelen. Sommige dingen maak ik uitgespreid over een hele week, wat normaal met een uur klaar zou zijn (zo frustrerend). Er zijn al wat dingen die ik nu met links kan, al wil knippen echt niet lukken en ik zou zo graag een doekje willen uitwringen zonder pijn te hebben.

Na een bezoek aan de neuroloog en lang zeuren kreeg ik een echo waar ze zagen dat het litteken in de weg zat, hier kon de neuroloog helaas niks mee. Na een gesprek met de arbo-arts waar “leren leven met je pijn” de slogan was en een bezoek aan de niet zo vriendelijke plastische chirurg kwam ik niet veel verder. Ik moest maar naar de pijnpoli. Nou bedoel ik dit niet negatief want de dagelijkse pijn is echt niet fijn, maar de pijnpoli? Een litteken zit in de weg en er wordt alleen wat gedaan aan de pijn?!

Grote flapuit als ik ben heb ik dit natuurlijk ook gezegd tegen de meneer van de Pijnpoli, die eigenlijk wel moest grinniken. “Ik snap je helemaal, maar we kunnen gelukkig meer dan alleen maar pijnstilling geven.” Oh, oops.

Pulsed RF

Dus zijn we gestart met plan A, ja er zijn zelfs een plan B en C! Gister heb ik mijn eerste “Pulsed RF” behandeling gehad. RF staat voor Radio Frequency. Met Pulsed RF gaan ze de zenuw in mijn pink electrocuteren. Nee hoor, maar ze zetten er wel stroom op in kleine stroomstootjes. Dat moet zorgen dat de zenuw van slag raakt, zo onderbreken ze de pijngeleiding van die zenuw.

Na 4 minuten stroomschokjes spuiten ze er corticosteroïd in voor de zenuwpijn en hyaluronzuur om het litteken van binnenuit zachter te maken. Yes, er word eindelijk gewerkt aan het litteken!

simple thoughts persoonlijk pulsed rf zenuwpijnMet een operatie jasje en super charmant mutsje ben ik er helemaal klaar voor. Van de stroomschokjes heb ik eigenlijk niks gemerkt, terwijl ik daar het meeste tegenop zag. Het inbrengen van de naald, het gezoek naar het mini zenuwtje en het inspuiten van de stoffen heb ik helaas wel veel gemerkt.

Veel gemerkt? Het was verrekte pijnlijk. Het is nu een paar flinke stappen terug in wat ik kan en ik heb meer pijn, maar het is voor een goed doel! Volgende maand krijg ik nog een Pulsed RF behandeling en dan moet het als het goed is gaan werken. Er is een kleine kans dat het eerder gaat werken. Ik ben zo benieuwd en ik vind het ook wel erg spannend, hopelijk is dit de oplossing!

Er zijn natuurlijk veel ergere gevallen dan mijn handje. Ik wil ook echt niet zielig doen, want ik red me aardig. Het is dat het mij natuurlijk heel veel bezig houd en ik er best wat vragen over krijg (super lief) en het daarom met jullie deel. Dingen gaan niet even snel en er zijn gewoon een boel dingen die ik niet kan. Helaas pindakaas, hopelijk over een paar maanden wel. Ik moet opletten wat ik doe en til op een dag. Een heleboel dingen doe ik met 1 hand of in kleine stapjes verspreid over de dag of zelfs over de week. Ik moet ook goed opletten dat ik mijn hand niet stoot, want dat doet echt heeel veel pijn.

Soms gaat het ook gewoon een dag niet, dan verrek ik gewoon van de pijn. Helaas is het niet iets wat je aan de buitenkant ziet, mijn litteken ziet er best mooi uit en volgens mij zie ik er verder gezond uit. Stiekem geef ik het ook niet snel genoeg aan als ik heel erg veel pijn heb, voor mijn gevoel duurt het te lang en ben je dan snel aan het “zeuren” over je pijn. Soms krijg je ook wat negatieve reacties te horen, of zie je het aan de gezichten van mensen. Gelukkig zijn er ook heel veel lieve mensen om mij heen die willen helpen en heb ik een heel lief vriendje. ♥

Met positief denken en er zelf zoveel achteraan zitten heb ik toch bereikt wat ik wil: er wordt IETS gedaan. En beste mensen van de ARBO, ik ga niet leren leven met mijn pijn als er nog zoveel oplossingen te vinden zijn, daar vind ik mezelf toch nog ietsjes te jong voor!

Nu nog hopen dat het werkt..

Liefs, Anne

Join the discussion

  1. Astrid van der Gronden

    Hey meisie,.. Ik weet ook wat het is pijn te hebben, en niets van te zien aan de buitenkant. Maar laat je niet kwetsen en of je humeur of gevoel verstoren door „ niet meelevende” mensen. Die zijn en blijven er altijd ( helaas) En goed van je om het even lekker van je af te praten, en hier neer te zetten.

    Ik wens je heel veel sterkte en hopelijk snel minder / geen pijn meer..

    Neem je tijd, en pas goed op jezelf !!

    Lieve groetjes X As

    • Anne

      Ahh lief Astrid, dankjewel! Even slikken en weer doorgaan denk ik dan, mijn positieve denken krijgen ze niet zo snel kapot, dan was ik ook niet gekomen waar ik nu ben gekomen! 🙂

  2. Astrid van der Gronden

    BTW … dat mutsje staat jou super 😉 ( hihihi )

  3. Marianne

    Hoi Anne, Wat een verhaal meisje. Ik hoop echt voor je dat het werkt. En heel goed van je dat je door bent gaan met zoeken naar een oplossing. Leren leven met de pijn vind ik een hopeloos antwoord!
    En natuurlijk kun je na een paar jaar(!) oefenen ook alles met links. Maar het is natuurlijk veel handiger als je het rechts weer kan. Heel veel sterkte. Marianne

  4. Shirley

    Ik hoop echt dat het voor je werkt! Zou dat heel fijn voor je vinden! Xxx Shir�

  5. Pingback: Opgeknapte gangkast - Simple Thoughts

  6. Pingback: Merci dat jij er bent! - Simple Thoughts

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge