Wintersport – sneeuw, Candy en jarig zijn!

Ja, ook ik heb zin in de lente, maar zoals jullie weten ben ik gek op de sneeuw. Aangezien er een heleboel mensen aan het nagenieten zijn van hun wintersportvakantie (en ondertussen genieten van het lentezonnetje) vond ik dat ik nog best wel even wat fotootjes mocht laten zien. Daarna zal ik het tot oktober niet meer hebben over sneeuw. Beloofd. Echt waar.

Ik liet jullie bij het overzicht van februari al wat heerlijke sneeuwfoto’s zien, maar er zijn er nog meer!

Wij gingen weer naar ons wintersport plekje: het Stubaital in Oostenrijk en Candy ging natuurlijk mee! Hier kon je al lezen over Candy’s eerste wintersportvakantie. Mevrouw heeft op de heenreis heerlijk liggen slapen, met mijn tas als kussen en toen de eerste sneeuw te zien was hingen Candy en ik met onze neus uit het raam. Ik denk dat je op wintersport moet zijn geweest om het gevoel te herkennen, maar die eerste sneeuw die je dan ziet, de bergen, de lucht, ja dan is het pas echt vakantie!

Dit is toch prachtig???! Ik kan natuurlijk wat foto’s showen van de pistes, maar ik vind het eigenlijk leuker om wat andere foto’s te laten zien.

Oké. Dat gezegd beginnen we met een foto van de piste hahaha. Nee, alle gekheid op een stokje. Op mijn verjaardag gingen we rodelen. Dat is echt super leuk. Je volgt met een houten slee een route naar beneden. Je voeten zijn je remmen en die heb je soms heel hard nodig. Het gaat namelijk super hard, maar het is zooooo leuk! Tip: doe dit aan het einde van de skivakantie. Het hobbelen en botsen kan voor spierpijn en blauwe plekken zorgen (aan de binnenkant van je knieën, die je tegen de slee aandrukt). Dat is natuurlijk minder prettig als je daarna nog gaat skiën!

We gingen gezellig uit eten en Candy mocht voor de allereerste keer mee! Ze had zich zo goed gedragen dat ze van de kok een hapje biefstuk als beloning mocht. En nog een hapje. En nog een hapje. En een emmertje met stukjes mee naar huis. We hadden dus allemaal ons buikje vol gegeten!

Zo blij word ik van sneeuw! En van jarig zijn! En van rodelen! Mijn verjaardag was dus een hele blije dag! Onder het mom van “mooi roze is niet lelijk” en “on wednesday we wear pink (and every other day too)” kocht ik vlak voor vertrek een nieuwe skijas, in de sale! Notitie voor mezelf: als je oude jas kapot is, moet je gelijk een nieuwe regelen, niet een jaar later….

Het uitzicht vanuit onze slaapkamer. Het appartement was goed, maar wel een beetje raar. De balken van het dak zaten heel laag of op hele onhandige plekken, we hebben gelukkig niet vaak ons hoofd gestoten. Verder waren er alleen hoge ramen. Dit raampje (in onze slaapkamer) was het enige raam waar je door naar buiten kon kijken, of eigenlijk naar beneden in plaats van in de lucht. Candy vond het daar geweldig en als we haar kwijt waren stond ze met haar snoetje tegen het raam gedrukt. Gelukkig was er een balkon waar we konden genieten van het uitzicht en ik heb regelmatig op de bank gestaan om lekker naar buiten te kijken.

Hmm, glühwein! Dat smaakt nog lekkerder als je bezig bent geweest in de frisse buitenlucht. Rechts zie je op de achtergrond Kaiserschmarren. Dit is een soort dikke pannenkoek die in stukjes is gehakt (zoals roerei). Je eet het bestrooid met poedersuiker en met appelmoes. Het klinkt misschien niet geweldig, maar het smaakt echt heerlijk!

Ik weet niet waarom, maar opgestapelde boomstammen met sneeuw zijn mooi. Op een of andere manier heb ik altijd het idee dat ik die alleen zie op wintersport, maar na goed opletten thuis zag ik ze daar toch ook echt in het bos. Zelfs met sneeuw. Goed terug naar de foto: ik word er in ieder geval blij van!

Ik ging lekker alleen wandelen met Candy. We genieten allebei van het uitzicht. Of Candy ziet iets anders leuks. Ik geniet in ieder geval van het uitzicht. De allereerste foto is ook gemaakt tijdens onze zonnige wandeling.

Het was die dag zoooo warm, ik liep gewoon in mijn shirtje in de sneeuw. Ik probeerde een selfie te maken met Candy op het bankje, maar mevrouw was drukker met het opsnuiven van de sneeuw. Het leek net of ik met een stofzuigertje of een verkouden hond op pad was, snuif snuif! De selfie is deels gelukt: Anne met Snuffie.

De huisjes in Oostenrijk zijn altijd zo leuk versierd. Daar denk ik altijd: dat wil ik thuis ook. Thuis denk ik er weer anders over, het past gewoon niet in Nederland. Dus geniet ik nog maar even van deze deur. De rest van dit gebouw was trouwens ingestort. Achter het raam hangt een poster van tafeltjes, haha!

Wat ben ik toch gek op dit gekke hondje, ook al wil ze geen selfies maken. Wij hebben allemaal heel erg genoten van deze wintersport, ik kan niet wachten tot volgend jaar!

Snif. De laatste foto. Prachtige bergen terwijl wij het dal uitreden. Mooi he? Candy lag ondertussen alweer te snurken op mijn tas. Het sneeuwfeest was gelukkig nog niet afgelopen, want in het weekend dat wij thuis kwamen is er nog een dik pak in Nederland gevallen. Ik weet dat niet iedereen daar blij van kan worden, maar ik wel! Candy is gelukkig net zo gek als ik op sneeuw en we deden allebei alsof we voor het eerst sneeuw zagen die week: rennen, spelen. met sneeuw gooien, een sneeuwpop maken en sneeuwvlokjes op je tong laten vallen. Ik denk dat ze niet voor niets bij ons terecht is gekomen, we zijn allebei even gek (op sneeuw en elkaar 😉 ).

Ben jij weleens op wintersport geweest?

Liefs, Anne

Zoals ik hier en aan het begin van dit artikel al beloofde: geen sneeuw verhalen meer tot oktober, tenzij het eerder gaat sneeuwen natuurlijk!