Een tijdje geleden vertelde ik jullie een persoonlijk verhaal, niet omdat ik het graag op deze manier deel, maar omdat ik er heel veel (super lieve) vragen over kreeg. Vandaag de beloofde update!
Een jaar geleden viel ik van de trap, hierbij raakte ik met mijn rechterhand een schroef en bleef ik zitten met een zenuwbeschadiging en een litteken die nog eens extra drukt op die zielige zenuw. Resultaat: veel pijn en een hand die niet alles kan, daarnaast ben ik van de zenuwpijn erg moe. Wil je het hele verhaal lezen? Klik dan even hier.
Na veel gedoe, een echo en niemand die echt wil helpen, is het eindelijk gelukt om bij de pijnpoli verder geholpen te worden. De behandeling die ik krijg heet Pulsed RF, daarbij krijg ik stroom op de zenuw en worden er 2 stofjes ingespoten: 1 voor de zenuwpijn (corticosteroïd) en 1 om het litteken zachter te maken van binnenuit (hyaluronzuur). Ik eindigde de vorige keer met “nu nog hopen dat het werkt.”
En het werkt! Na 2 behandelingen heb ik een kleine pijnvermindering in de constant aanwezige pijn. Wiehoe! Als ik mijn hand stoot of iets verkeerds doe heb ik nog wel veel pijn (ehh heeel veeel pijn), maar dat vind ik minder erg dan de constante pijn. Gister heb ik een gesprek gehad bij de pijnpoli en hij denkt dat er nog meer verbetering in zit. De huid ziet er heel mooi uit, dus we gaan nog 2 keer Pulsed RF doen! Ik ben er blij mee, ook al weet ik dat het net na de spuit weer een aantal stappen terug zijn in wat ik kan en pijn verergering, maar daarna gaat het beter worden.. 😀
Het is trouwens wel gek op de pijnpoli. Ik wordt daar elke keer “jonkie” genoemd haha. Als ik daar om me heen kijk zie ik inderdaad oudere mensen, maar er zullen toch vast wel meer mensen rond mijn leeftijd daar komen? Het is in ieder geval een leuke bijnaam, hihi.
Ondertussen loop ik nog steeds bij de handenfysio. Laatst had ik 2 weken rust en dan merk je echt dat ik de fysio toch wel nodig hebt. Ondanks mijn oefeningetjes wordt het dan toch wat stijf en pijnlijker.
Ik heb een andere controlerend arts gekregen. De vorige wilde totaal niet luisteren naar mijn verhaal en vond eigenlijk dat ik maar moet leren leven met de pijn. Voor deze moet ik een stukje rijden (Arnhem), maar wat was dat een fijn gesprek! Eerlijk, duidelijk, geïnteresseerd en medelevend, gewoon zoals zo’n gesprek hoort te gaan. Hoe dat nu verder gaat is nog even afwachten. Binnenkort komt er weer een gesprek, want na een jaar veranderen er toch een paar dingen.
Aankomende dinsdag krijg ik de derde Pulsed RF behandeling en begin augustus de vierde. Als deze nou net zo goed werken als de tweede, zijn we toch weer een paar stappen verder!
Update: Het gaat super goed! Na Pulsed RF heb ik nog een paar Qutenza behandelingen gehad (een pleister met Spaanse peper, brand als een malle, maar haalt wel de pijn weg). Nu heb ik alleen bij ijskoud weer last van een licht prikkeldraad gevoel in mijn pink, als het koud is moet ik echt handschoenen aan (maar eigenlijk deed ik dat altijd al, brrr) en ik zal geen hele dagen zware spullen kunnen gaan sjouwen (en dan bedoel ik echt zwaar-zwaar-zwaar!). Het werk wat ik nu doe gaat prima, net zoals lekker bloggen, creatief bezig zijn, paardrijden en typen. Wat ben ik blij dat het uiteindelijk goed is gekomen.
Ik vind het heel lief dat jullie zo meeleven en mij berichtjes sturen om te vragen hoe het nu gaat. Omdat ik altijd positief ben wil ik dit hoofdstuk afsluiten, vandaar geen nieuw artikel, maar wel een kleine update onder dit artikel. 🙂
Wat fijn dat je iets gevonden hebt wat de pijn lichter maakt. Het lijkt mij vreselijk. Toevallig moet ik deze week met mijn vriend naar het ziekenhuis voor een EMG onderzoek. Dan meten ze je zenuw en spier functie. Hij heeft altijd een doof tintelend gevoel in zijn lichaam. Nou succes verder met je behandeling!
Dankjewel Willemijn! Het is inderdaad geen pretje, succes deze week met je vriend!